Στη σημερινή εποχή, αρκετές φορές, αντί του όρου «διαταραχές αυτιστικού φάσματος (Δ.Α.Φ.)», χρησιμοποιείται ο όρος «διάχυτη ή καθολική αναπτυξιακή διαταραχή (Δ.Α.Δ.)». Αυτό συμβαίνει γιατί οι διαταραχές αυτές επηρεάζουν περισσότερες από μία αναπτυξιακή περιοχή του ατόμου (Στασινός, 2013). Η διαταραχή κάνει την εμφάνισή της κατά τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου, αν και επιβεβαιώνεται σε μεγαλύτερη ηλικία. Η πιο συνηθισμένη διαταραχή του αυτιστικού φάσματος είναι η αυτιστική διαταραχή (συχνά αναφέρεται ως αυτισμός). Στην αυτιστική διαταραχή, σύμφωνα με τη Happe (2003), όπως αναφέρεται στον Στασινό (2013), παρατηρούνται ελλείμματα στην κοινωνική, συναισθηματική και γνωσιακή ανάπτυξη του ατόμου. Άλλες διαταραχές αυτιστικού φάσματος είναι το σύνδρομο Rett, το σύνδρομο Asperger, η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή μη-προσδιοριζόμενη αλλιώς και η παιδική αποδιοργανωτική διαταραχή (Στασινός, 2013).
Τα τρία βασικά συμπτώματα που περιέχονται στο κλινικό προφίλ παιδιού με αυτισμό είναι: στερεότυπη συμπεριφορά, αποτυχία κατανόησης του περιβάλλοντος και αδυναμία ανάπτυξης κοινωνικών σχέσεων και καθυστερημένη ανάπτυξη της επικοινωνιακής συμπεριφοράς του (Στασινός, 2013). Εκτός όμως, από τα παραπάνω βασικά συμπτώματα, ένα παιδί με αυτισμό έχει και μερικά ακόμα ελλείμματα, που μπορεί όμως να συνυπάρχουν με θετικά στοιχεία. Αυτά τα ελλείμματα είναι: απουσία ψευδαισθήσεων και μίμησης, απουσία παραληρηματικών ιδεών, αγχώδεις αντιδράσεις, ιδιόρρυθμες αισθητηριακές ανταποκρίσεις και ιδιόρρυθμες σχέσεις με αντικείμενα, μη αναμενόμενες μορφές δραστηριότητας και ετερογενής νοητική λειτουργικότητα
